Immunologie naar AKV en terug naar de Cardiologie

Rond 15:00u werd ik even weggenomen om een echo uit te laten voeren vanwege die flank pijn, ze waren op zoek naar mijn galblaas maar toch heb ik ze even uit die droom geholpen want die is er in 2018 namelijk al uitgehaald en dan kun je best lang blijven zoeken maar die komt nooit tevoorschijn haha. Verder was er niks ernstigs te zien dus ging ik weer terug naar de kamer en inmiddels zat de kamer vol met bezoek. Mijn zusje, haar partner, mijn (bonus)vader en mijn partner waren gearriveerd. Van mijn zusje en haar partner heb ik een enorme knuffel (Pip) gekregen, heerlijk zacht en echt heel fijn. Naast Ollie, want die is half gereanimeerd.. nu ik mij weer wat beter voel zal ik straks ook Ollie proberen wat op te knappen zodat die er ook weer wat beter bij ligt.

Toen ze er waren werd ik heel even mee genomen om het infuus te laten prikken, omdat gedurende de dag de dagverpleging dit tot vijf keer toe had geprobeerd maar helaas ging dat niet super (heb er wel nog prachtige blauwe plekken aan overgehouden als souvenir). Toen het bijna vijf uur was kwam de immunologie arts van de afdeling om te vertellen dat de waardes die geprikt waren toch echt te hoog waren en ik nu dan aan de hartbewaking moest om dingen te kunnen uitsluiten. Dit was even schrikken voor mij en werd ook wat emotioneel maar mijn zusje en partner waren daar om mij te troosten en al snel ging in door de "bunker" met een bed vol spullen en aanhang met de rest van spullen naar beneden, de dagverpleging waren echt heel erg leuk want toen we voor het infuus gingen waren ze een soort van de weg kwijt en toen ik naar de tijdelijke afdeling AKV werd gebracht ging het ook niet al te soepel maar kon er wel om lachen, maakt deze situatie soms ook wel wat fijner.. ook al is de situatie natuurlijk niet om te lachen..

De AKV afdeling was minder, dat was geen uitzicht, gewoon vier muren om je heen en wat donker.. maar nog voordat mijn partner naar huis ging (nadat ik op een plas stoel) gezeten had, kreeg ik al een mobiel kastje (hart bewaking) en kon ik zo dus normaal plassen. Enige nadeel.. om 23:00 en om 06:00u s morgens moesten ze dan opnieuw lab afnemen en hartfilmpjes maken. Maar ondanks die tijden heb ik toch maar schaars geslapen. Ik was allang blij dat er eindelijk iets duidelijk zou worden. Ik ben uiteindelijk weg gedommeld en steeds half geslapen, vanmorgen kon ik eindelijk weer een paar keer goed naar het toilet en voelde ik mij ondanks die vier saaie muren een stuk beter dan gisteren. Rond 10:00u kwam de Reumatoloog die ik ook op de poli bij Dolhain dinsdag had gezien (Dr. Vis) en die vertelde mij dat ze mogelijk de oorzaak hebben gevonden van de kortademigheid, snel benauwd en moe want de waardes van de hsTnT ging toch weer omhoog en dit zijn waardes van mijn hartspier, de echo was goed wat duid op nog geen schade maar om zo snel mogelijk te kunnen handelen en dus ook geen schade te creëeren wilde ze toch maar gelijk de infuustherapie inzetten, 3 dagen prednisolon via infuus toedienen zodat die hartspier die ontstoken is onderdrukt wordt en dus afneemt in ontsteking en het weer naar normaliteit gaat,

Vanmorgen om 11:50u werd ik verplaatst naar de Cardiologie afdeling waar ik de komende dagen zal doorbrengen, dit omdat mijn hart sowieso nog 24 uur bewaakt moet worden (via een mobielkastje) omdat ik ben begonnen met een prednisolon infuustreatment kuur. Dit wordt via een pomp in het infuus aangebracht en dit is om de ontstoken hartspier te behandelen. Ik ben nu op afdeling Cardiologie R8, kamer 16. Ik heb prachtig uitzicht over de voorzijde van het ziekenhuis, recht voor mijn kamer is daar dan de Erasmustoren (Euromast) en je kijkt zo het drukke centrum in met allerlei auto verkeer. Morgen is hier in Rotterdam de NN Marathon, dus dan is het hier afgeladen vol.. Vanmiddag komt mijn broer nog op bezoek en mijn partner vertrekt ook zo deze kant op, dan kan ik mij eindelijk opfrissen en even een schone pyjama aantrekken.